کرامت انسانی

یکی از ایستگاه های قطار شرکت کامی ژاپن، علیرغم ضرردهی، سه سال است که برای رساندن فقط یک دانش‌آموز به مدرسه و بازنماندن وی از تحصیل، تعطیل نمی شود.
ایستگاه قطار شرکت کامی در جزیره هوکائیدو واقع در شمالی ترین نقطه ژاپن، زمانی بسیار فعال بوده است. اما در سالهای اخیر تعداد افرادی که به این منطقه رفت و آمد می کردند به شدت کاهش یافت. در نهایت فقط یک نفر باقی ماند که به طور منظم از این خط دو ایستگاهی به طور منظم استفاده می کند: یک دختر دبیرستانی.
در منطقه ای که حتی از یک روستا هم کوچکتر است.
برنامه حرکت قطار با برنامه این دانش آموز تنظیم شده است.
سه سال پیش، اوضاع راه آهن ژاپن که مدیریت این خط را بر عهده دارد تغییر کرد. اگر این خط تطیل می شد، دختری که برای رفت و برگشت به مدرسه هر روز از آن استفاده می کرد با مشکل مواجه می شد. به خاطر همین موضوع، سه سال تمام، این خط با زیاندهی بسیار، به کار خود ادامه داد. ساعات ورود و خروج قطار در این خط بر اساس برنامه مدرسه آن دختر تنظیم شده است.
به محض فارغ التحصیلی این دانش آموز این خط تعطیل خواهد شد.
این دختر که نامش اعلام نشده قرار است در ماه مارس فارغ التحصیل شود که به محض فارغ التحصیلی او این خط نیز به فعالیت خود خاتمه خواهد داد. در چند وقت اخیر در نواحی اطراف این ایستگاه ۲۰ خط قطار تعطیل شده است. جمعیت سالمند ژاپن در این باره می گویند که دولت ژاپن نه سالمندان را نادیده می گیرد و نه جوانان را.
✍ شاید این کار دولت ژاپن از دید برخی از ما احمقانه به نظر برسد، یا شاید برخی بگویند یک معلم خصوصی بهتر نبود برای این دانش آموز بفرستند؟ حتما دولت ژاپن بهتر از ما اینها را میدانسته اما کرامت و ارزش انسانی برای آنها قیمتش بسیار بالاتر از پول است، حالا شما تصور کنید این دانش آموز اگر روزی بعد از اتمام تحصیلات، به پست و مقامی برسد، نسبت به این ساختار، نسبت به این کرامت چه احساسی درونش تلالو پیدا میکند؟ چه حسی نسبت به جبران این کرامت و ارزشی که دولت این کشور برایش قائل شده خواهد داشت؟؟؟ چه حس ارزشمندی و کرامتی برای خودش، کشورش و مردم کشورش قائل خواهد بود؟؟؟ و این ناب ترین تربیت یک انسان است …